Vanochtend stond ik oog in oog met een cop die kwam ontbijten in ons hotel. Het was niet zo'n heel stoer type, hij droeg van die degelijke Memphisto schoenen en had een snor die in de verste verte niet leek op het plukje dat Magnum onder zijn neus droeg.
Maar ach, ik blijf het toch wel interessant vinden, zo'n arsenaal aan wapens dat ze bij zich dragen en die zender op hun schouder, waar ze afentoe iets onverstaanbaars in murmelen...Mijn wafel smaakte toch anders, zo close to the LAW!
Deze ochtend hebben we op ons gemak alles weer ingepakt en zijn we richting Asheville vertrokken. Toen ik deze trip plande, ging ik uit van een oorspronkelijk plan waarin we alleen in de cabin van mijn vriendin zouden blijven en vanuit daar side trips maken. Die side trips werden meer en meer uitgebreid en uiteindelijk bleef van de cabin niet meer over dan een paar dagen. In ons plan zouden we wel terug gaan naar de bergen als we uit Florida kwamen...dus dat heb ik nu ook gedaan. Al blijven we nu in een 11 maanden oud hotel met veel gasten, een zwembadje, heerlijke bedden en gratis ontbijt! Wel ruim boven het budget maar ik heb me voorgenomen hier nu niet over na te denken..wat ik dus afentoe toch doe, gezien het feit dat ik het in mijn blog vermeld.
De weg naar Asheville was mooi om te rijden. Onderweg kwamen we een bordje tegen met "Homer 5 miles". Omdat Mathijs helemaal weg is van de Simpsons, besloten we dit dorpje eens uit te checken. Het bleek een dorp met één straat te zijn, klein maar heel Amerikaans. Bij het plaatselijk tankstation waren we voor de cassiere een bezienswaardigheid. Zeker toen ik vroeg of er ook een "downtown Homer" was. "A down town Homer???". Je moet hier dan ook het vette zuiderlijke accent bij denken. Echt geweldig! Heb maar niets gezegd over de Simpsons.
We zijn ook nog gaan lunchen bij de Dillard House, dit keer wist ik wel waar het lag. Maar wat ik niet meer wist van dit restaurant was het concept "all you can eat Southern Style". Mathijs gruwelde van alle bakjes met bonen, mashed potatoes, maispap, kluiven kip en geglazuurde ham. Op zich was het best lekker maar veel te veel. Alle gasten namen doggy bags mee naar huis, met de restanten van dit Asterix en Obelix festijn. De serveerster wist ons te vertellen dat alles weggegooid werd als mensen het niet meenamen (ik vroeg of het soms aan de dieren gevoerd werd..). In ons gesprekje bleek dat haar overgrootoma uit Nederland kwam, het meisje kon zelf geen Nederlands behalve "smakelijk eten".
Licht misselijk vervolgden we onze weg naar Asheville, dat was niet meer zo ver rijden. Het hotel was ook makkelijk gevonden en voldeed wel aan mijn verwachtingen. We hadden in eerste instantie een Best Western geboekt, maar zonder alle recensies op Tripadvisor goed door te lezen. Dat had ik later wel gedaan en mijn grootste zorg was de talloze opmerkingen over smelly rooms omdat ze er huisdieren toelieten. Ik moest er niet aan denken dat ik een bed lag waar de avond van te voren Cesar, de bouvier prinsheerlijk had liggen maffen. Dit hotel hebben we - met hulp van oma Rosi - geannuleerd en ik ben blij dat we nu in een fris schoon hotel zitten. Zonder Fifi's of rokende schoorstenen.
's avonds zijn we nog gaan eten bij Pizza Hut. We love pepperoni, dus dat werd weer een medium pizza met double topping. De ober gaf ons allebei een kleurplaat met krijtjes omdat de TV het niet deed - ha ha, hij schatte me vast jonger in.
Mathijs voelde zich later niet zo lekker, hij had erge hoofdpijn (misschien omdat we nu weer zo hoog zitten) maar hij viel gelukkig in slaap na een paracetamol. Morgen gaan we wegdromen in The Biltmore Estate.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten