Dag 17: 20 augustus 2010 The Biltmore Estate

Vanochtend werd ik pas om half 8 wakker. Had een beetje raar gedroomd, weet nu niet meer waarvan maar dat is misschien maar goed ook. Na het ontbijt (dat een beetje tegenviel qua smaak en keus) zijn we op weg gegaan naar de Biltmore Estate, het landgoed van de familie Vanderbilt. Het was makkelijk te vinden, ons hotel zit er vlak bij. Vanuit de parkeerplaats werd je met een shuttle naar de Estate gebracht, een gigantisch huis waarbij Paleis het Loo wit zou wegtrekken. Maxima zou beter een Vanderbilt getrouwd hebben, dan zat ze nu niet in zo'n miezerig optrekje in Nederland.
Je kon het hele huis doorlopen, eventueel met een audiotour maar wij kozen ervoor om zelf te lezen en ons tempo te bepalen. De route door het huis was zo ingericht dat je wel heel blond moest zijn om verkeerd te lopen en je zag ook alle toegankelijke gedeeltes. Toen we buiten kwamen, zijn we via de voortuin naar een statue van de godin van de jacht, Diana, gelopen. Onderweg ernaar toe, vertelde een man ons dat er een slang in de bosjes zat die een kikker probeerde op te eten (arme prins). De kikker was veel te groot voor de slang en hij probeerde telkens weg te hoppen. Dit lukte niet en de man besloot de slang op te tillen om de kikker te bevrijden; een Crocodile Dundee type dus. Was wel interessant om te zien.
Hierna zijn we de auto gaan halen en doorgereden naar de Antlers Farm, dat hoorde ook bij de Estate. Hier kon je alles bezichtigen over het boerenleven, dat nodig was om de Estate te voorzien van eten en het houtwerk, smid, etc. Je kon er ook dieren aaien en vol verbazing bekeken we de Amerikaanse kinderen die rondsjouwden met kippen op hun arm en geiten in de houdgreep. Terwijl ik een leuk gesprek had met een bezoekster van het park, liep Mathijs ook achter de kippen aan. Uiteindelijk heeft hij er ook een vastgehouden en later nog een kuikentje. Er was ook nog een paardengedeelte in het park, daar hebben we nog even rondgekeken en een foto gemaakt van een briesende merrie.
Op de terugweg kwamen we langs een bord dat de Blueridge Parkway aanduidde. Deze weg ben ik ingereden en na een aantal mijl kwamen we bij een Visitor Center. Hier heb ik nagevraagd of het ver is om via deze weg naar de Smokies te rijden. Dat zou drie uur duren maar we kunnen ook een stukje Parkway doen en dan via de highway. Dus dat is het plan morgen.
Dinner hebben we bij Taco Bell gedaan (hoop dat mijn buik het uithoudt) en daar zaten een broer en zus (oud) die me van alles vertelden over hun leven. Het is ongelooflijk hoeveel mensen we hier ontmoeten, die allemaal een praatje met ons maken. En het gaat gewoon vanzelf, ik zit niet verlegen om aanspraak hier.
Na het eten was het Esther-time. Ik heb namelijk een manicure laten doen bij de plaatselijke nailsalon. Een French manicure om precies te zijn, ik zie er nu uit als een all American girl met mijn witte nailtips. Mathijs vond me net Iepie van Koefnoen, die naar de nagelsalon gaat en vervolgens niets meer normaal kan vastpakken....
Bij de salon had ik ook weer een heel leuk gesprek met twee dames, die zaten te wachten op hun nailjob. Een van de twee kwam uit Franklin, waar wij in de cabin hebben gelogeerd. Terug in het hotel is Mathijs nog lekker gaan zwemmen en heb ik in het halfduister deze blog getypt - met mijn mooie nagels!