Dag 6: 9 augustus 2010 Cherokee.. of toch niet?

Dag 6: 9 augustus 2010 Cherokee.. of toch niet?
Vandaag is het onze laatste dag in de Smokies. We besloten om toch nog eens naar Cherokee te rijden, waar we zeven jaar geleden ook eens zijn geweest. Je hebt daar een interessant museum over het leven van de Cherokee indianen en hun geschiedenis. Verder is het een supertoeristisch stadje, twintig keer erger dan Valkenburg, dus we zouden ons beperken tot het museum.
Maar eerst moest Mathijs schoenen hebben want bij het raften waren zijn schoenen zo doorweekt dat ze niet op tijd droog waren geworden. We hadden de vorige avond een paar gekocht bij Peebles, als ze niet lekker zaten, mochten ze vandaag geruild worden. Het meisje van de kassa had voorspellende gaven want jawel hoor, vandaag waren de schoenen toch nog wat te groot voor Mathijs. Ik voorzag problemen voor de rest van de reis dus we hebben ze toch maar geruild. Het was nog niet gemakkelijk in zijn maat iets te vinden maar uiteindelijk zijn we geslaagd: een paar zwarte Nikes.
Na het schoenen kopen, stelde ik de Tom Tom in op Cherokee museum en gingen we op weg. Het was bijna anderhalf uur rijden, dat leek me wel lang maar met die afstanden hier, heb je zo een uurtje om. Al rijdende, kwamen we langs prachtige landschappen en uitkijkpunten – een mooie route. Tot de Tom Tom aangaf dat we onze bestemming bereikt hadden?? We zaten in een stadje, Murphy genaamd en opeens doemde daar het Cherokee Historical Museum op…Eh, dat was niet helemaal de bedoeling. Murphy was wel een schattig stadje maar bleek maar liefst anderhalf uur van de stad Cherokee af te liggen. Hoe dom kon ik zijn? Een echte blond actie in de hoogste categorie. Omdat het lunchtijd was, zijn we eerst maar wat gaan eten bij de locale diner. Toen moest er getankt worden en had ik daar nog een blonde actie, toen ik niet snapte waarom er geen benzine uit de slang kwam…gelukkig stond er een vrouw die me wees dat ik een hendel omhoog moest duwen. Ach, over twee weken gebeuren me dit soort dingen niet meer..
Op weg naar Cherokee (dit keer for real) viel Mathijs weer in slaap. Zou het door de bergen komen dat hij zo moe is? Tegen de tijd dat we in Cherokee waren, was Mathijs weer fit en hebben we het museum bezocht. We waren er al eens geweest, maar toen was Mathijs pas vier jaar – hij kon het zich nog vaag herinneren maar nu begreep hij ook veel meer van de (tragische) geschiedenis van de Cherokees.
Omdat het uitzag naar regen, hebben we niet verder rondgekeken in het stadje en zijn we terug gegaan naar Franklin. Onze laatste avond hier wilden we graag uit eten bij Fat Buddies. Dat is een BBQ restaurant met twee schattige varkentjes als logo. We hebben er heerlijk gegeten; Mathijs had spare ribs en ik had smoked turkey met BBQ hot sauce. Op de terugweg naar de cabin regende het heel hard en dat maakte de tour naar boven best scary. Het laatste stuk is namelijk een kiezel/zandweg en die was nu glad en modderig.. Maar gelukkig kwamen we ook nu weer heelhuids boven. Maar als ik eerlijk ben, zal ik blij ben als ik niet meer elke dag deze berg op en af hoef te rijden!! Het went maar het is ook een gedoe. Je gaat namelijk niet zo maar even terug naar de cabin om iets op te halen of even uit te rusten.
Morgen gaan we op weg naar Macon, GA.