Vanmorgen was ik alweer om 03.00 u ’s morgens wakker. Het lukte echt niet meer om nog wat te slapen helaas en daarbij stond Mathijs een uurtje later ook naast het bed, klaarwakker te wezen. Dat ik nog steeds hoofdpijn had, hielp ook al niet. Maar gelukkig trok dit in de loop van de dag helemaal weg.
We waren uitgenodigd bij de zus en zwager van mijn vriendin, voor koffie ’s ochtends. Hun cabin ligt op loopafstand en we zijn er dus te voet heen gegaan, een pittig stuk berg af en weer berg op, altijd goed om caloriën te verbranden. De cabin van hun had een adembenemend uitzicht op de bergen en een deel van de vallei. We hebben lekker buiten gezeten, op de veranda, compleet met koffie en donuts. De familie van mijn vriendin is echt super, we voelen ons hier zeer welkom!
Na de koffie besloten we om naar Asheville te rijden. Ik wilde graag de Biltmore Estate bezoeken, dat schijnt echt de moeite waard te zijn. De oplettende lezer krijgt waarschijnlijk al door dat ik nog in de toekomstige tijd schrijf. Het is namelijk niet gelukt om daar terecht te komen.. Eerst stonden we megalang in de file en tijdens een plaspauze kwam ik erachter dat Mathijs het helemaal gehad had. Hij was doodop en kon eigenlijk niet meer dan knikkebollend vooruit komen. Omdat ik weet dat het geen zin heeft om dit te negeren (hoe jammer ik het op dat moment ook vond, omdat we nog maar een half uurtje van Asheville waren), ben ik omgedraaid. Mathijs viel binnen enkele minuten in slaap en ik ben teruggereden naar Franklin, rechtstreeks naar de plaatselijke McDrek voor de gratis WI-FI. Toen Mathijs weer wakker werd, hebben we een lekkere cheeseburger genomen en de mail bijgewerkt. Ik was blij dat ik Mathijs had laten slapen en dat we niet kost wat kost het programma gevolgd hebben. Toen hij wat bijgekomen was, had ik namelijk mijn vrolijke vent weer terug!
Later hebben we nog wat boodschapjes gedaan bij Walmart en vervolgens weer de cabin opgezocht. Het rijden gaat steeds beter, het blijft een steile uitdaging maar het went. Later die avond hebben we wat jeugdsentiment van moeder opgehaald door Jeopardy en Cops te kijken, twee shows die al draaiden in het jaar 1989/1990 toen ik voor het eerst in Amerika was als au-pair. Later, toen Mathijs al naar bed was, had ik ook nog America’s Most Wanted gekeken maar daar werd ik toch wat onrustig van…moordende losgeslagen fugitives on the loose. Tja, ik zit hier toch maar only the lonely te wezen op de top van de berg, met een simpel draaislotje op de deur…
Zou Jim een sleutel hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten