Dag 22: 25 augustus 2010 Atlanta

Vanochtend waren we redelijk laat op, wel op tijd voor het ontbijt uiteraard. Tijdens het eten hebben we zitten kijken wie nu de manager van het hotel is. Hij had me namelijk een mail gestuurd om me te bedanken voor het invullen van een tevredenheidsonderzoek toen we hier de eerste nacht waren. In de mail stond dat ik hem altijd kon bellen dus ik dacht..stuur een gezellig mailtje terug om te melden dat we 'as we speak' weer in zijn hotel logeerden. Hij heeft me niet terug gemaild, de flauwerd. Maar hij had het dan ook erg druk met het rechtleggen van de morning papers, het aannemen van vuile ontbijtbordjes en het bevragen van gasten naar hun welbevinden..
Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar het Martin Luther King visitor center. Op het forum had ik gelezen dat we hier met de auto heen konden gaan maar de receptioniste was van mening dat je er heel gemakkelijk met de trein heenkon. Aangezien we nog onze MARTA pass hadden voor vandaag, hebben we dit gedaan. Maar dat was achteraf niet zo wijs, we kwamen in een nogal shady neighbourhood terecht en het was nog best een stuk lopen richting het visitor center. Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak en maakte Mathijs zenuwachtig door telkens erop te wijzen dat het hier niet zo fijn was om te lopen. Vroeger heb ik wel eens gehoord hoe je als blanke niet naar Harlem moest gaan en zo'n gevoel had ik nu ook een beetje...eigenlijk wel triest want ik wil zoiets helemaal niet denken. We gingen juist naar het visitor center omdat ik Mathijs wilde leren hoe afschuwelijk de rassenhaat en segregation is geweest voor zwarte mensen in Amerika. Je ziet hier in Atlanta wel heel duidelijk het armoede probleem en dat was in deze wijk ook heel aanwezig.
Het visitor center zelf was heel veilig, we hebben er best een hele tijd doorgebracht met het kijken naar een film en het lezen van het levensverhaal van Martin Luther King. Ik denk dat Mathijs er heel veel van geleerd heeft. Zelf was ik geemotioneerd; ik heb er al heel veel over gelezen en gehoord maar toch raakt het me elke keer opnieuw, het onrecht dat zoveel mensen is aangedaan enkel en alleen om hun kleur. En de strijd tegen racisme is nog lang niet voorbij helaas.
Na het museum wilden we niet meer terug naar het station hoeven lopen. Er was een MARTA bus stop maar er stond niets bij van vertrektijden of bestemming. Je kon bellen voor info en dat heb ik gedaan, zo kwamen we erachter dat er binnen een minuut een bus naar Five Points zou langskomen. Alleen, op welke hoek van de straat? Er waren maar liefst 4 busstops dus dat was even paniek voor Mathijs, die het een beetje gehad had met alle spanning en sensatie. Gelukkig stopte de bus om op ons te wachten en we zijn heelhuids weer teruggekeerd in Five Points. Vanuit daar hebben we de train naar Lennox Square Mall genomen, een groot winkelcentrum. Hier geluncht en nog wat rondgewandeld bij Macy's, Abercrombie en Fitch en een frappuccino bij Starbucks. Toen was de koek op (we waren moe) en zijn we teruggegaan naar het hotel.
Hier aangekomen zijn we lekker aan het zwembad gaan liggen en heb ik een halfuurtje met mijn vriendin in Seattle gebeld (ik had nog minuten op mijn cellphone). Later kwamen Jeff en Craig nog, de twee mannen die we gisteren bij de pool ontmoet hadden. We hebben nog een hele tijd zitten kletsen en e-mail adressen uitgewisseld. Ben er nog niet achter hoe het zat met die twee, ze waren in ieder geval heel aardig en leuk om mee te vertellen. Zij waren gaan lunchen bij de Buckhead Diner, een all American restaurant zoals je dat in de jaren 50 had, met de chromen buitenkant en de bootseats - denk aan de Fonz. Ik heb gebeld naar het restaurant om te reserveren voor Mathijs en mij, het was op loopafstand van het hotel. Omdat het onze laatste avond hier in de US is, hebben we lekker uitgepakt met een heerlijk hoofdgerecht en daarna nog cappuccino en een supersmakelijk toetje voor Mathijs. Het was ons duurste etentje van de hele vakantie maar we hebben er van genoten hoor! Onze ober was van New York, with the accent to match - hij praatte net als the Cake Boss van Discovery Channel.
Net heb ik alvast online ingecheckt voor onze vluchten morgen en dan is het ook echt bijna gedaan met de vakantie. We zullen het hier wel gaan missen hoor, deze reis was een aaneenschakeling van mooie momenten en speciale ontmoetingen!!!