Dag 7: 10 augustus 2010 naar Macon, GA

Vanochtend was ik al vroeg wakker; er was nog een hoop te doen om de cabin weer opgeruimd achter te laten. Wetende dat we niet meer terugkomen hier, mocht ik namelijk niets vergeten. De airco moest uit, de hotwater switch, nog wat knoppen uitgezet, stekkers en ga zo maar door. Natuurlijk kon ik het ook niet laten om alles nog gauw te wassen en - lang leve de wasdroger - de cabin weer tip top achter te laten.
Om ongeveer 10 uur 's morgens reden we voor de laatste keer de berg af. Qua natuur was het daar hartstikke mooi en soms gewoon adembenemend prachtig. Maar het was er ook doodstil en ik kon het niet helpen maar ik was 's avonds toch niet helemaal op mijn gemak, zo in ons uppie daar op die berg. Met een licht gevoel van opluchting reed ik dus de berg af - we survived! In die paar dagen hadden we trouwens nogal wat vuilnis verzameld en dat moest nog afgegeven worden bij de garbage disposal in Franklin. Ik verbaasde me erover dat ik gewoon het afval weg kon gooien zonder dat men mij om een identificatie vroeg. Dit is bij het milieupark in Geleen toch andere koek...
De Tom Tom gaf aan dat het ongeveer vier uur rijden was naar Macon. Het was druk op de weg. Eigenlijk wilde ik een toeristische route rijden maar Bram (van de Tom Tom) werkte niet echt mee. Dus dan toch maar over de Interstate. Ter hoogte van Atlanta was het weer een gekkenhuis met al die banen en drukte met vrachtwagens. Even vond ik het echt eng maar een stemmetje in mij vertelde me dat ik vooral niet in de spiegel moest kijken maar gewoon voor me uit - iets wat Richard me ooit had geleerd toen ik panikeerde op de A16 naar Rotterdam. Hij zou denk ik heel trots zijn geweest als hij wist dat we nu hier rond crossten..
Onderweg naar Macon hebben we gelunched bij Long John something... ik kom even niet meer op de naam. Het was in ieder geval erg lekker, ik had salad met steak en blue cheese. Mathijs uiteraard een cheeseburger. De manager bleek getrouwd te zijn met een Nederlander, we hebben nog even heel leuk verteld. Het Southern accent wordt steeds zwaarder naarmate we zuidelijker komen, geweldig om naar te luisteren.
Het laatste stuk naar Macon zijn we over de I75 gereden, onder het genot van de zwoele klanken van Gerard Ekdom's BBQ mix. Het hotel, een Courtyard Marriott was zo gevonden en we hebben een mooie kamer met een kingsize bed. Ze zijn hier ook erg vriendelijk en ik kreeg zelfs een compliment over mijn mooie accent.. ha ha, ik zou willen dat ik zo mooi Southern kon praten. Later zijn we nog boodschapjes gaan doen bij de Publix, even pinnen bij de ATM en wat water voor op de kamer. Het valt me op dat het in Georgia wemelt van de lange, knappe, donkere mannen..ik geloof dat mijn keuze voor de Deep South een gelukkige is!
Vlakbij het hotel ligt een Mexicaans restaurant waar we burrito's hebben gegeten. Normaal is dit Mathijs zijn favoriete gerecht maar nu was de portie hem veel te veel. De serveerster keek nogal chagarijnig en we maakten grapjes hoe ze tegen de kok zat te schelden dat Mathijs zijn bord niet had leeggegeten. Terug in het hotel kijken we nog wat TV en dan naar bed...
Morgen gaan we naar Savannah. Run Forrest, run!